Ve ben. Ve diplomam.

Amaaaaaaaaaan şu adamı da gün gelir özlermiyim ki dediğim ve gülüşünü her hatırladığımda çok korktuğum Hikmet hocam (solumdaki). Çünkü adamcağız güleceği zaman kendini hazırlayıp suratı gayet normalken birden hı ha ha diye bağıran herkesi korkutan bir adam. Sağımdaki ise ders anlatırken aklındaki ezberi bir bir sıralayarak aman bir an önce bitse de gitsem deyip kimseye bakmadan sadece yere bakarak sıraların arasında dolaşan ve sadece 10 dakikalık bir dersten sonra çocuklar ben gidiyorum deyip bir haftalık dersi veren Remzi hocam işin komik tarafıysa bu hocamızın ders notu ders kitabı yardımcı kaynağı filan yoktu sadece kendi anlatırdı ve aklındakileri ezbere takır takır sıraladığı için kimse not alamazdı ve çalışamazdı her seferinde de hepimize80- 90 -100 arası notlar verirdi (espri değil gerçek söylediklerim) nevi şahsına münhasır derler ya öyle bir kişiliktir kendisi neden öğretmenlik yaptığını hala anlayamadığım tek kişidir kendisi.

Burası da okul kantinimiz okulumuzun biteceği sene yapılmıştı çok hevesimizi alamasak da bizden sonrakilere hediye olsun.